Świat według Blogini...

Często mówimy kocham książki, muzykę, kino, mówimy kocham tą sukienkę i tamten szampon, kocham wakacje i szminkę w kolorze róż, kocham to zdjęcie… kocham, kocham, kocham… Potrafimy tak szybko i lekkomyślnie mówić jedno „Kocham Cię” zbyt wiele razy…

Dla mnie słowo Kocham jest zarezerwowane dla tych bez których nie mogłabym żyć – dla męża i syna oraz dla rodziców.

Lubię dużo rzeczy, uwielbiam wiele osób, darzę sentymentem mnóstwo miejsc, ale Kocham tylko kilka osób.

Słowa „Kocham Cię” są dla mnie naprawdę ważne i nie rozdaję ich jak uśmiechy na lewo i prawo.

Miłość jest taka prosta kiedy wszystko dobrze się układa. Tak łatwo jest się kochać gdy nie ma się żadnych trosk. Nic tak nie weryfikuje siły uczuć jak szara codzienność. Wielu ludzi, zarówno młodych i nie doświadczonych jak i dojrzałych z pewnym życiowym bagażem, daje się porwać fali uniesienia i zapomina, że nic tak skutecznie jak życie nie sprowadza nas do parteru. Wielu obiecuje tak wielu, że to będzie już miłość na zawsze, że nigdy nic nie zachwieje jej podstawami. W początkowej fazie zakochania para odgrywa przed sobą teatr dwojga aktorów udając, że jeśli teraz jest cudownie to już zawsze i na zawsze tak będzie. Są kwiaty i czekoladki, długie spacery, romantyczne rozmowy, czułości przyprawiające o drżenie serca i jeszcze wiele innych pięknych gestów, bez których prawdziwa miłość od pierwszego wejrzenia nie mogłaby się obyć. Tyle wiary i nadziei pokładamy w niemal filmowej wersji miłości z happy endem w tle :). Miłość w filmach jest zawsze taka piękna i podniosła, bohaterowie mówią sobie Kocham i żyją długo i szczęśliwie – o takiej miłości marzy każdy, ale prawdziwe życie weryfikuje piękne słowa i wzniosłe idee.

Jakże bolesne jest zejście na ziemię i uświadomienie sobie, że życie to nie bajka – nie zawsze jest magicznie, a zwykle bywa nawet przyziemnie. Wspólne życie nie tylko od randki do randki bywa trudne – każdy ma swoje małe dziwactwa, pewne nawyki i oczekiwania, które w fazie zauroczenia=zaślepienia nie miały znaczenia. Na wspólnej drodze pojawiają się przeszkody, trudne decyzje, życiowe problemy… W związku dwojga osób może nagle pojawić się ktoś trzeci (i niekoniecznie musi to być dziecko i niekoniecznie musi chodzi o zdradę – znam pary, które skutecznie zostały poróżnione przez nadopiekuńczych i wtrącalskich rodziców lub fałszywych przyjaciół). Codzienne sprawy, nudne i takie mało romantyczne, zaczynają dominować nad cudownymi chwilami kiedy para skupiała się wyłącznie na sobie.

Tak, jakże łatwo jest mówić „Kocham Cię” kiedy nic innego nas nie rozprasza i cały świat kurczy się do rozmiaru pokoju, w którym jesteśmy :).

Nie chodzi mi o to, że „Kocham Cię” pada fałszywie, bo każdy zakochany święcie wierzy w czystość swych intencji. Chodzi mi raczej o pochopność i zbyt małe znaczenie przykładane do wypowiadanych słów...

P.S.

Powrót